Oost-Drenthe is officieel géén krimpregio, maakte de minister eind maart bekend. Daarmee loopt de regio een grijpstuiver mis, maar gaat ze niet gebukt onder de last van een stigma, stelt Hans Leeflang. ‘Als het rijk een potje maakt, roept dat loketgedrag op.’ Hij roept regio’s op kracht te putten uit eigen kwaliteit. Vijf vragen.

Er was eens een wijk aan de buitenkant van de succesvolste stad van een rijk land. De wijk lag geografisch ideaal, op weg naar het welvarende hart der natie. Bovendien lag de wijk aan de kant van de stad waar in de meeste steden van de wereld de duurdere wijken zijn te vinden: ver verwijderd van oude industrie- en haventerreinen, in de richting van de natuur, in dit geval van fraaie veenweide- en heidegebieden.

Ook ik was verbaasd toen het partijbestuur van Leefbaar Nederland Emile Ratelband eind 2002 aanwees als nieuwe partijleider. Fred Teeven had zich na het gedwongen vertrek van Pim Fortuyn uit de naad gewerkt om nog iets van de partij te maken, maar de wat onbehouwen Noord-Hollander bleek bepaald geen stemmenkanon.

Het idee dat beeld en werkelijkheid niet hetzelfde hoeven te zijn, is al zo oud als Plato. Ook stedenbouwkundige artist impressions zien er anders uit dan de latere werkelijkheid die zij verbeelden. En dat is schadelijker dan het lijkt.

Afgelopen zaterdagochtend rende ik naar het witte kruis bovenop een heuvel aan de voet van de wijk Republiek op het benedenwindse eiland Bonaire. Tot mijn grote verbazing was ik niet de enige die op de vroege ochtend de tocht naar deze onbeduidende plek had gewaagd.